Historia harcerstwa w Polsce
Jak już wspomnieliśmy we wstępie, harcerstwo w naszym kraju, bierze swoje początki w latach 1910, kiedy to powstawały pierwsze zastępy i drużyny harcerskie, wzorowane na brytyjskich skautach. Początkowo oczywiście miał to być tylko i wyłącznie ruch społeczny i wychowawczy, mający na celu zapewnienie dzieciom ogólnej wiedzy o życiu oraz umiejętności radzenia sobie w trudnych, nierzadko krytycznych sytuacjach.
Nie mniej jednak, w przypadku naszego kraju, który w okresie powstawania harcerstwa, znajdywał się pod zaborami, mieliśmy do czynienia jednocześnie z dość silnym upolitycznieniem ruchu harcerskiego, który nastawiany był przede wszystkim na walkę zbrojną z zaborcami. Na początku oczywiście powstawały 1911 roku drużyny skautowe powołane przez Andrzeja Małkowskiego, który wraz ze swoją małżonką uznawany jest obecnie za głównego założyciela polskiego harcerstwa. W kilka lat później, po dość burzliwych wydarzeniach głównie politycznych, w których brały udział drużyny skautowe, 1 listopada 1916 cztery organizacje skautowe, działające na terenie Królestwa tworzą razem Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP), działający po dziś dzień, jako podstawowa jednostka administracyjno organizacyjna w polskim harcerstwie.
W kolejnych latach, harcerstwo przeżywa wiele poważnych kryzysów, aczkolwiek wychodzi z reguły obronną ręką, zaś na największą chyba uwagę całej opinii społecznej oraz przede wszystkim historii, zasługuje sobie czynny udział polskich harcerzy w II wojnie światowej, gdzie niejednokrotnie odgrywali oni główne role, często dramatyczne.
Harcerstwo w swojej podstawowej formie przetrwało aż po dziś dzień, i w dalszym ciągu stara się podczas zajęć przygotować młodych ludzi do radzenia sobie z trudami życia i przeciwnościami losu, dzięki czemu, praktycznie rzecz biorąc, każdy, kto kiedyś należał do harcerstwa, ma o wiele łatwiejsze zadanie w życiu.
Opracowanie: Danuta